معنا، واقع و صدق در گزاره‌های دینی
Meaning , Reality and Truth in Religious Statements
تفسیر متون فلسفی، دینی و حقوقی پیوندی ژرف با ماهیت معنا دارد. گشودن اسرار معنای متون پیچیده، مرهون ایضاح چیستی معنا و موطن آن است. معناداری و ملاک اثبات آن در دوره رواج پوزیتیویسم وارد این حوزه شد. نسبت زبان و معنا با واقعیت، زاویه دیگر مسئله معناست که حکایت زبان از واقع را بررسی می‌کند. صدق گزاره‌ها و مناط صدق آن نقطه مکمل این مسائل است. همه این مسائل متعلق به حوزه دانش‌های فلسفی زبانی است. به دلیل اهمیت این حوزه معرفتی، امروزه علوم گوناگونی چون زبان‌شناسی و فلسفه زبان، هرمنوتیک، نشانه‌شناسی، فلسفه، نقد ادبی و حتی روان‌شناسی را معطوف خود ساخته است. سنخ این پژوهش و مسائل مطرح در آن از جنس فلسفه زبان یا زبان‌شناسی فلسفی است. این پژوهش البته بررسی زوایای گوناگون مسئله معنا، واقعیت و معرفت، در گزاره‌ها و متون دینی را که در کلیت از جنس مسائل متافیزیکی است، در نظر دارد.
سرآغاز
فصل اول: مبادی و قلمرو حوزه پژوهش
فصل دوم: علوم اسلامی، دیرینه مطالعات معنایی
فصل سوم: زبان‌شناسی و معناپژوهی
فصل چهارم: زبان‌شناسی نوین در غرب
فصل پنجم: چیستی معنا، بازخوانی نظریه‌های معنایی
فصل ششم: ماهیت فلسفی معنا
فصل هفتم: ظرف وجودی معنای زبانی
فصل هشتم: عناصر فرازبانی، در فرایند تکوین معنا
فصل نهم: معناداری گزاره‌ها و آموزه‌های دینی
فصل دهم: واقع‌گرایی یا ناواقع‌گرایی گزاره‌های دینی؟
فصل یازدهم: صدق در انواع گزاره‌ها، با کدام مبنا و معیار؟
فصل دوازدهم: گزاره‌های دینی، واقع‌گرایی
فصل سیزدهم: امکان فهم یقینی دین، مناط صدق گزاره‌های دینی
منابع و مآخذ
نمایه‌ها
کتاب حاضر برای دانشجویان رشته فلسفه دین در دروس زبان دین، معرفت‌شناسی دینی و روش‌شناسی فهم دین در مقطع ارشد و درس زبان دین در مقطع دکتری و برای دانشجویان رشته علوم قرآن و حدیث در مقطع دکتری برای درس‌های نقد آراء معاصران درباره قرآن و تحلیل زبان قرآن و نیز برای دروس تفسیر قرآن قابل استفاده است. امید است علاوه بر جامعه دانشگاهی سایر علاقه‌‌مندان نیز از آن بهره‌مند شوند.
نظر شما :