علم بلاغت یکی از دانش‌های مهم در گستره ادبیات است که در سه شاخه «معانی»، «بیان»، و «بدیع» تعریف و تدوین شده است. بلاغت به طورکلی از ویژگی‌های درونی و جاری همه زبان‌هاست. در زبان عربی، هدف از دانش بلاغت در مراحل آغازین، کشف رموز اعجاز قرآن بود، اما بعداً دایره قلمرو آن گسترده‌تر شد. از طرفی، زبان فارسی با درآمیختگی با زبان عربی از آغاز اسلام تاکنون، نوعی خاص و بی‌همتا از فرهنگ و ادب و معرفت دینی را آفریده است. ازاین‌رو، نویسنده کوشیده است به صورت مقایسه‌ای و با ملحوظ داشتن سیر تاریخی و تکامل تدریجی عناصر و آرایه‌های علم بلاغت در هر دو زبان عربی و فارسی، دانش بلاغت را تحلیل و نقد کند. مطالعه این کتاب که حاصل سال‌ها تحقیق و پژوهش دکتر غلامرضا کریمی‌فرد است. علاوه بر دانشجویان رشته زبان و ادبیات عربی و زبان و ادبیات فارسی به علاقه‌مندان به بلاغت اسلامی نیز توصیه می شود.