روایت بین‌الملل از دیرباز متأثر از ساختار نحوه توزیع قدرت و نوع تعامل میان کنشگران در نظام بین‌الملل بوده است که به نوبه خود از اقدامات استعماری قدرت‌های استیلاجو تأثیر پذیرفته است. مناسبات مبتنی بر سلطه از زمان توسعه‌طلبی قدرت‌های اروپایی در قرن 15 میلادی تاکنون که دوران گذار یا انتقالی در روابط بین‌الملل نامیده می‌شود، کماکان تداوم داشته است .طی این قرون، نظام سلطه متناسب با تحولات ساختاری و معنایی به وقوع پیوسته در محیط بین‌المللی، در تلاش بوده ساختار و کارکرد خود را هماهنگ با تحولات بین‌المللی بازتعریف کند. در حال حاضر، نظام سلطه در صدد آن است که اهداف خود را از راه‌های هنجاری و ارزشی بر طیف وسیعی از بازیگران بین‌المللی، اعم از دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای غیر دولتی، تحمیل نماید. انقلاب اسلامی ایران بر اساس نفی نظام سلطه، انسجام بخشی به رویکردهای مستقل با محوریت مقاومت و مقابله در برابر نظام سلطه را در دستور کار نظری و عملی خود قرار داده است.