معنی‌شناسی، یکی از شاخه‌های زبان‌شناسی، علمی است که به پژوهش در باب معنی می‌پردازد. لغت‌شناسان مسلمان در نوشته‌های خود همواره به معنی و مباحث مربوط به آن توجه داشته‌اند؛ اما معنی‌شناسی به عنوان علمی مستقل تنها در دوره معاصر هویت یافته است. معنی‌شناسی در راستای فهم معنی به بررسی عواملی چون تخصیص، شمول، تنزل و تقویت معنایی می‌پردازد. همچنین عواملی چون کژفهمی،کهنگی و ابتذال واژگان یا شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی می‌تواند موجب توسعه معنایی واژه‌ها شود که همگی در این علم بررسی می‌شوند. بافت و انواع آن به‌ویژه بافت زبانی در معنی‌شناسی از اهمیت ویژه برخوردار است. میدانها یا حوزه‌های معنایی و مباحث آن نیز از جمله مؤلفه‌هایی است که این علم بدان می‌پردازد. در این میان روابط معنایی از جمله اضداد، هم‌معنایی و چندمعنایی نیز در گستره علم معنی‌شناسی مورد بحث و مطالعه قرار می‌گیرد.