جغرافیای سیاسی از بعد فضایی علاوه بر مطالعۀ دولت ملی، الگوهای جدید دولت در سطوح فروملی و فراملی را مورد توجه قرار می‌دهد. سیاسی شدن فضاهای جغرافیایی آب‌ها، جوّ و فضاهای ماورای کرۀ زمین، مدیریت سیاسی پایدار محیط‌زیست و زندگی در فضای خشکی، آبی و جوّی، و نیز مطالعۀ الگوهای رفتار سیاسی جوامع انسانی متأثر از متغیرهای جغرافیایی و فضایی افق‌های جدیدی را برای جغرافیای سیاسی و جغرافی‌دانان سیاسی فراهم کرده است. تألیف این کتاب گامی است آغازین در تدوین ادبیات نظری مربوط به چهار قلمرو معرفتی جدید در این حوزه که عبارتند از محلی‌گرایی، منطقه‌گرایی، جغرافیای سیاسی دریاها و جغرافیای انتخابات، با این امید که محققان مطالعات خود را در تولید گزاره‌های کلی و عمومی گسترش دهند و دانشجویان از آن بهره برند.