با ورود نگرش‌های حقوقی-اخلاقی به حوزه مطالعات و تحقیقات پزشکی و پیدایش دانش میان رشته‌ای اخلاق زیستی (Bioethics)، این اندیشه میان پزشکان و حقوق‌دانان شکل گرفت که هر چند جایگاه ممتاز انسان در میان سایر موجودات به او اجازه می‌دهد از حیوانات به سود پیشبرد تحقیقات پزشکی بهره‌برداری کند، اما از آن‌جا که حیوانات نیز به عنوان بخشی از هستی، دارای حق زیستن هستند، نمی‌توان بدون هیچ محدودیتی از آنها به سود خود بهره جست. چنین نگرشی به حوزه حیوانات با عث شد محققان اخلاق زیستی، ضمن تنظیم مقررات و قوانین لازم برای نگهداری و کار با حیوانات در محیط‌های آزمایشگاهی، بایستگی‌ها و اصول اخلاقی استفاده از آنها را نیز یادآور شوند. در پژوهش حاضر، تلاش شده است مسأله بهره‌گیری از حیوانات در سه حوزه کلامی، حقوقی و اخلاقی در اسلام مورد بررسی قرار گیرد. نویسنده امیدوار است نتایج به دست آمده از مجموع این سه حوزه، بتواند دیدگاه اسلام و عالمان مسلمان پیرامون حیوانات، حقوق آنها و بایستگی‌های رفتاری انسان با آنها را اندکی روشن سازد.