هدف از تدوین کتاب حاضر معرفی خطوط اصلی جدیدترین رویکردهای نقد ادبی در دهه‌های پایانی قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم در فرانسه است. در این راستا نظریه‌های جدید ساختار افق، نقد جغرافیایی و نقد ژئوپوئتیک ارائه و تحلیل شده است. تحولات نقد اسطوره‌ای که حاصل نظام تخیل است و جایگاه ویژه‌ای در ادبیات دارد و پیوند نقد روان‌شناختی ژاک لاکان با مبانی نظری تازه برگرفته از دیدگاه نظریه‌پردازان این رویکرد و همچنین ارتباط نقد جامعه‌شناختی با تحلیل گفتمان و اهمیت روزافزون نظریه دریافت و تحول آن به سوی چشم‌اندازهای بینافرهنگی بررسی شده است. به همین طریق تأثیر ساختارگرایی و نشانه‌شناسی رلان بارت بر نظریه‌پردازان نسل‌های بعد از او، منطق گفتگویی میخائیل باختین و نظریه بینامتنی، رابطه بین رویکرد خطابه‌ای و رویکرد عملگرا در تحلیل گفتمان ادبی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. مؤلفان کوشیده‌اند در تدوین این اثر از روش مبتنی بر گزارش، معرفی و ارائه نقل قول براساس جدیدترین منابع بهره گیرند و تا حد امکان کاربرد رویکردهای نوین را عرضه کنند.