یکی از ویژگیها و امتیازات شعر فارسی این است که می‌تواند بیانگر مطالب و مفاهیم علمی اعم از علوم انسانی و علوم محض باشد. شاعران فارسی در مدارس سنّتی پرورش می‌یافتندو بخشی از برنامه‌های آن مدارس،، مقدّماتی از علوم تجربی از جمله پزشکی بود که همپایه علوم دینی آورده می‌شد: پـزشـکـی را و دیـن را گـر نـدانـی زیـان است این‌جهـانی و آن‌ جهـانی پزشکی دانشش تن را پناه است و دین دانستنش جان را سپاه است در این کتاب کوشش شده است که کاربرد واژگان و اصطلاحات پزشکی و داروشناسی در اشعار برخی از شاعران بزرگ ایران با ذکر منابع و مآخذ نشان داده شود تا هم دانشجویان زبان و ادبیّات فارسی برای مشکلات خود راه حلی بیابند و هم دانشجویان پزشکی به اهمیّت این علم شریف پی ببرند.