«معرفت‌شناسی» را شاید بتوان، به دلیلِ ابتنایِ شاخه‌‌هایِ دیگر فلسفه بر آن، مهم‌‌ترین شاخه فلسفه دانست. نوشتارِ حاضر در دو بخش به «چیستی» و «امکان» معرفت می‌پردازد. در بخش اول و در آغاز، تعریفِ سه‌جزئیِ معرفت را بررسی می‌کند. در ادامه، ضمن بررسی رابطه باور با احتمال، بر این‌همانی باور با یقین استدلال می‌کند. سپس از طریق بررسیِ چیستیِ «امر واقع» و «گزاره»، از نظریه صدق «مطابقت» دفاع می‌کند. در بحث توجیه، ضمن استدلال به سودِ درون‌گروی می‌کوشد قوتِ مبناگروی را، به عنوان یکی از شاخه‌های درون‌گروی، نسبت به نظریه‌‌های بدیل نشان دهد. در بخش دوم، شکاکیت در باب عالم خارج را بررسی می‌کند و از طریق «ترجمه‌‌ناپذیریِ گزاره‌هایِ شیئی» و «اصلِ بداهت» نشان می‌دهد که این نوع شکاکیت خود‌شکن است.