نگارگری ایران (پژوهشی در تاریخ نقاشی و نگارگری ایران) جلد دوم
A Research on Persian Painting and Miniatur Vol: II
نگارگری یکی از انواع نقاشی در گذشته است که با آبرنگ اجرا می‌شود و هنری است که با کتاب سروکار دارد. این هنر در بیشترِ فرهنگ‌های جهانی و به‌ویژه ایران وجود داشت و همواره با هنر کتابت یا خطاطی همراه بوده است. می‌توان گفت نگارگری هنری است که مستقیم از نظام عاطفی و حسی و فکری زندگی مردم ایران‌زمین مایه گرفته و هم‌پای زندگانی تاریخی مردم ایران دگرگون شده است. کتاب حاضر ماحصل 10 سال فعالیت پژوهشی یعقوب آژند در این زمینه است که در دو جلد انتشار یافته است. از ویژگی‌های بارز این اثر پژوهشی، مستندسازی در متن است و مؤلف این کتاب را با استفاده از منابع نو و دست اول فارسی، عربی، انگلیسی، ترکی، فرانسه و آلمانی نگاشته است.
پاره هفتم: مکتبهای نگارگری دوره صفویان
بند اول: مکتب تبریز، قزوین و مشهد (906-1006 ه.)
بند دوم: مکتب اصفهان (1006- 1135 ه.)
بند سوم: شیوه فرنگی‌ساز ی
پیوستها
پیوست 1. دیوارنگارى در دوره صفوى
پیوست 2. مکتب شیراز در دوره صفوى (908- 1135 ه.)
پاره هشتم: افول کتاب‌آرایی و طلیعه پیکرنگاری
پاره نهم: تجربه افقهای جدید: دوره قاجار
نمایه
کتاب حاضر مربوط به تاریخ هنر نقاشی در ایران است که برای دروس مرتبط با رشته‌های باستان‌شناسی، تاریخ و هنر در دو جلد تدوین شده است. از استادان و صاحب‌نظران ارجمند تقاضا می‌شود با همکاری، راهنمایی و پیشنهادهای اصلاحی خود، این سازمان را در جهت اصلاح کتاب حاضر و تدوین دیگر آثار مورد نیاز جامعه دانشگاهی جمهوری اسلامی ایران یاری دهند.
نظر شما :