تاریخ زبانهای ایرانی
History of Iranian Languages
خانوادۀ زبانهای ایرانی یکی از کهن‌ترین و بزرگ‌ترین شاخه‌های زبانی در خانوادۀ بزرگ زبانهای هند و اروپایی است. زبان اوستایی از کهن‌ترین زبانهای ایرانی است که تاریخ آن به حدود اواسط هزارۀ دوم پیش از میلاد بازمی‌گردد و زبان فارسی رایج‌ترین زبان ایرانی در عصر حاضر است. اکنون زبان‌ها و گویش‌های ایرانی را، نه تنها در جایجای ایران و افغانستان و تاجیکستان، بلکه در پهنۀ وسیعی از ترکستان چین در شرق (سَریکُلی) تا اقصا نقاط آسیای صغیر در غرب (کردی)، و از ماورای قفقاز در شمال (آسی) تا حاشیۀ جنوبی خلیج فارس (کُمزاری) می‌توان شنید. این کتاب روایتگر تاریخ زبانهای ایرانی است و آثار بر جای ماندۀ این زبان‌ها را، که ارزشمندترین میراث نیاکانمان است، معرفی می‌کند.
پیشگفتار
فصل اول: زبانهای هندواروپایی
فصل دوم: زبانهای آریایی
فصل سوم: زبان ایرانی آغازین
فصل چهارم: زبانهای ایرانی باستان
فصل پنجم: زبانهای ایرانی میانه شرقی
فصل ششم: زبانهای ایرانی میانه غربی
فصل هفتم: زبانهای ایرانی نو
منابع و مآخذ
کتاب حاضر برای دانشجویان رشته زبان‌شناسی در مقطع کارشناسی‌ارشد به عنوان منبع اصلی برای درس «تاریخ و سیر تحول زبانهای ایرانی» و منبع جنبی برای درس «زبان‌شناسی تاریخی ـ تطبیقی»، هرکدام به ارزش 2 واحد، تدوین شده است. همچنین از این کتاب می‌توان برای درس «زبان‌ها و گویش‌های ایرانی» در مقطع دکتری رشته زبان‌شناسی و درس «فرهنگ و زبانهای باستانی ایران» در مقطع دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی نیز استفاده کرد. امید است علاوه بر جامعه دانشگاهى، سایر علاقه‌‌مندان نیز از آن بهرهمند شوند.
نظر شما :