کتاب حاضر به تبیین نظریه معرفت‌شناسانه‌ای می‌پردازد که به دلیل تمرکز بر ارزیابی معرفتی فاعل تا باور، از معرفت‌شناسی تحلیلی متمایز می‌شود. معرفت‌شناسان فضیلت بر این باورند که با تکیه بر فضایل معرفتی قادر به حل معضلات معرفت‌شناختی، بازتعریف مفاهیم معرفتی مثل شناخت، توجیه و تحلیل فرایند شناخت هستند. سوسا، گرکو، کد، مونتمار کوئت و زاگزبسکی فضیلت معرفتی را مفهوم بنیادین معرفت شناسی می‌دانند، اما زاگزبسکی نخستین فیلسوفی است که نظریه‌ای معرفت شناسانه را بر پایه اخلاق فضیلت طراحی کرده است. مسئولیت‌گرایی و اعتماد‌گرایی دو رویکرد معرفتی‌اند که به دلیل اختلاف در تبیین ماهیت فضیلت معرفتی شکل گرفته‌اند. جذابیت و کارآمدی معرفت‌شناسی فضیلت نشان از آینده درخشان این رویکرد معرفتی دارد.